Ceylanlar ve Yetimler İçin

 

 

 

Yoğun ve yorgun bir elli yaş,

Telaşlı ve deli gibi yetişeceğimiz yerler belli;

Ama bizi yetiştirenler, her yere yetişmemizi istediler,

Yetişemeyeceğimizi bile bile;

Terlerimizi, emeğimizi ve ellerimizi birleştirerek ;

Yürüyebilmek için ahire,

Evvelden ‘Getiren’in önünde secdeye dururken;

Zulmü kapımıza dayayanlar ve onu görüp

kıbleye mi, poyraz’a mı döndükleri belli olmayanlar;

Ahir zamanda evvel zaman gibi hareket ettiler ve onlar dediler ki

Bizler atalarımızı bu yol üzre bulduk.

tohumlarımızı ve elmalarımızı ve çocuklarımızın helal sütlerini;

zehirlerken,

dünyanın her şeyini mülk edindiler,

Zelikel kitabu la raybe fih, diyordu kadim kitabında,

ve mülk sadece benimdir.

Emanetçi olan sizlersiniz;

yine tekrarladılar zehirlerini

Bizler atalarımızı bu yol üzre bulduk.

Halbuki, firavunun ya da hamanın ve de nemrutun

Bu öz kardeşleri

Bütün mülkün üzerine;

çökmeye devam ediyorlardı,

Citybank, Mcdonalds yada murdoch olarak;

Ya da seçilmiş, bilemedin seçtirilmiş olarak;

Halbuki Rabbim bir yetimin yüzünden bize gülümsemişti;

Bizlerin yetimleri tekmeleyeceğimizi bilerek;

Bir çocuğun cesedini diriltmişti,

Ceylan misali

Şarapnelle parçalansalar ne olur

O gözler hiç ölmezdi, ölmeyecekti

cennet ya da cehennem neydi ki; mülk onundu

Dağlar, dağlara yüklediği bu yükün ağırlığı altında ezilip,

“Yapamayacağım” dediğinde, O dağ

Bizler doğrusu ne kadar zalimdik;

Ve bilmiyorduk ki doğrusu, hesabın en iyisini o görürdü,

Elhamdülillah

 2 Temmuz 2013