YAĞMUR VE ÖLÜM

Hüzünlü bir şeyler vardır yağmurlarda

hep ölümü hatırlatan

üzerine toprak atılanla

Üzerine damla düşen aynıdır sanki

tıpkı aşk gibi, umutsuz, çaresiz bir aşk gibi

bir kara sevda

Yağmur, aşk ve ölüm

İnsanın varlığı ve yokluğu

Yediği, içtiği, giydiği

Ahlakı, onuru, kahrı

Sabrı, sevgisi, gülümsemesi

bir yaşamıdır insanın

Doğmak, yaşamak, yok olmak gibi bir şey

yağmur gibi yaşamalı

Ve bir yağmur altında ölmelidir insan.

Sonsuz yolculuğuna bir yağmurun kollarında çıkmalı

Gökyüzünde şimşekler ve gök gürültüleri arasında

Yükselmelidir yıldızlara

Yanında umutlarını götürmelidir

Günahlarını ardında bırakarak

Cenazeye gelenler sırılsıklam olmalıdır

Küfür yemelisindir hepsinden,

İyi bilirdik derken bir yandan da gökyüzüne bakmalıdırlar

bula bula bugünümü buldun be adam demelidirler

Zaten sağken de aksiydin

Ölümünde de gıcıksın diye küfretmelidirler içlerinden,

Onların haline bakarak gülmeli insan

Sıçan gibi oldular demeli kahkahalarla

İyice bir eğlenmeli hallerine bakarak

İnsan ölürse böyle ölmeli

Bu kadar fiyakalı gitmeli oraya, neşe içinde

Yalnız,

evet yalnız

Bir tek sana üzülürüm sevdiğim

Bir tek sana

Yağmurla karışan gözyaşlarını silemediğim için

Bir tek sana üzülürüm ve bir de

Gözyaşlarına